შენი გულის ძგერა მესმის,
მტაწმინდაზე შენთან ერთად ვმაღლდები.
ვიცი რაზეც ჩურჩულებენ
შენი თბილი სახლები,
შენი ძველი ქუჩები და
შენი ედემ–ბაღები.
შენ ისეთი ლამაზი ხარ,
ავ თვალს არ ენახვები.
ჩვენო თბილის–ქალაქო,
შენმა დარმაც იდარა.
შენ იხარე ოღონდაც
მე სულ არა მინდა რა.
ჩვენო თბილის–ქალაქო,
შენმა დარმაც იდარა.
შენ იხარე ოღონდაც
მე სულ არა მინდა რა.
ვიცი, როგორ გაჩნდი ქვეყნად,
კარგად ვიცი, რახან ცეცლში გივლია.
იციც ვიცი – ჯვარზე გაკრულს,
რომ არ დაგიჩივლია.
შვილთა შენთა სიყრმეს ლოცავს
თამარი და ილია.
შენთვის ცოცხლობს ყველა ვინც კი
შენი გამოზრდილია
ჩვენო თბილის–ქალაქო,
შენმა დარმაც იდარა.
შენ იხარე ოღონდაც
მე სულ არა მინდა რა.
ჩვენო თბილის–ქალაქო,
შენმა დარმაც იდარა.
შენ იხარე ოღონდაც
მე სულ არა მინდა რა.