Плачут небеса
Ирма Аравиашвили
ზეცა ტირის, არა კარგო ზეცა არა,
ეს ხომ შენი სევდიანი თვალებია,
შენმა ცრემლმა, წვიმის წვეთი შემაყვარა,
მყვარებია.
ქარი ტირის, არა ქარი მეფერება,
თმებს, ალერსს და სევდანარევ სითბოს აღვრის,
შენ მზისაც მშურს, შენს ფიქრებს რომ ეფერება,
უშენოდ რომ ბროლის მკერდზე სითბოს მაღვრის.
მზის ღიმილი გაგიტაცებს, ზეცად ვხვდები,
ცას შევყურებ, წვიმაზე ფიქრს გული მიაქვს,
გელოდები, წვიმის წვეთში გელოდები,
წვიმის წვეთს ხომ, შენი ცრემლის სურნელი აქვს.
ზეცა ტირის, არა კარგო ზეცა არა,
ეს ხომ შენი სევდიანი თვალებია,
შენმა ცრემლმა, წვიმის წვეთი შემაყვარა,
მყვარებია.
მზის ღიმილი გაგიტაცებს, ზეცად ვხვდები,
ცას შევყურებ, წვიმაზე ფიქრს გული მიაქვს,
გელოდები, წვიმის წვეთში გელოდები,
წვიმის წვეთს ხომ, შენი ცრემლის სურნელი აქვს.